Όταν σε μία πόλη, οι υποχρεωτικές και αναγκαίες βελτιώσεις του οδοστρώματος, παρουσιάζονται ως «μέγα» έργο, αν μη τι άλλο είναι τραγικό.
Και το λέω αυτό, για πολλούς λόγους, αφού όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια.
Είναι τραγικό επίσης, τα αυτονόητα έργα να θεωρούνται ως μεγάλα επιτεύγματα κάποιοι ή κάποιων και έργα που δεν έγιναν ποτέ (και είναι απαραίτητα), να παραμένουν στη σφαίρα των υποσχέσεων και των «θα γίνουν».
Και το χειρότερο; Η προσπάθεια κάποιων, να μας πείσουν ότι το μαύρο είναι άσπρο και να ξεχάσουμε την ταλαιπωρία και όλα τα άλλα που αποδεικνύουν, πως οι αρμόδιοι τα… θυμήθηκαν όλα λίγο πριν τις εκλογές.
Και τα έργα και τις παρεμβάσεις.
Θεωρούν ίσως, πως έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και θα ξεχάσουμε την απραξία και το διοικητικό αλαλούμ… με λίγη άσφαλτο, δυο τρεις παρεμβάσεις καλαισθησίας και όλα τα γνωστά.
Ξεχνούν κάποιοι, πως όλα αυτά ήταν υποχρέωσή τους και όχι εμπνεύσεις και νέα έργα, που βελτίωσαν την πόλη. Την πόλη, που έτσι κι αλλιώς, είναι σε κακό χάλι!
Πάνος Τσακάλης